Μελετημένες πόζες, lifestyle ενσταντανέ που καταγράφονται στη συλλογική μνήμη ως παραστρατήματα, εξώφυλλα που γίνονται αντικείμενο μελέτης σε πανεπιστημιακά έδρανα κι εμπλουτίζουν με θέματα τις σκαλέτες πρωινών μαγκαζίνο και ολοήμερων δελτίων ειδήσεων. Οι φωτογραφίσεις πολιτικών προσώπων συχνά εγείρουν σχόλια και πυροδοτούν μια κουβέντα που ακόμα και αν είναι μικρής διάρκειας (μέχρι να βρεθεί το επόμενο debate που θα στρέψει την προσοχή του το καφενείο των σόσιαλ μίντια) μπορεί να παραγκωνίσει άλλα θέματα της επικαιρότητας και να απασχολήσει μέσα ενημέρωσης που τα γραφεία τους βρίσκονται πολλά χιλιόμετρα μακριά από το στούντιο που πραγματοποιήθηκε η εκάστοτε «επίμαχη» φωτογράφιση. Φαίνεται λοιπόν πως ενώ μια τέτοιου είδους στοχευμένη επικοινωνία μέσω της εικόνας μπορεί να αποτελεί προσπάθεια καταγραφής της εξουσίας και της κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης, αλλά και μέθοδο αύξησης της ορατότητας ενός προσώπου στους ψηφοφόρους του, η μιντιακή διαμεσολάβηση δεν εξασφαλίζει πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα.
.
.
.
Η εικόνα όμως δεν καταγράφεται μόνο μέσα σε ένα στούντιο ή σε ένα πολυτελές δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, δεν συμπυκνώνεται μόνο μέσα σ’ ένα βίντεο ή μια φωτογραφία από τη στιγμή που υπάρχουν παραδείγματα επικοινωνιακών πρακτικών τα οποία εντυπώθηκαν σαν άλλο καρέ και προκάλεσαν αίσθηση στο παρελθόν με την επίδραση τους να γίνεται φανερή μπροστά στην κάλπη. Εκτός από τα δυναμικά στιγμιότυπα εσωτερικής κατανάλωσης ο, επικοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής της aboutpeople, Πέτρος Ιωαννίδης φέρνει δύο παραδείγματα που φανερώνουν πως επικοινωνία χωρίς πολιτική επί του πρακτέου δεν υπάρχει, ένα από την Κεντρική Ευρώπη και ένα από εκείνη του Νότου. «Η κακή επικοινωνιακή διαχείριση της τρομοκρατικής επίθεσης στη Μαδρίτη από τον Aznar έδωσε τη νίκη στους Σοσιαλιστές, τρεις μόλις μέρες μετά. Αντιθέτως ο Schröder στη Γερμανία, στις πλημμύρες του 2002 αντέδρασε άμεσα. Η διαρκής παρουσία του στις πληγείσες περιοχές την ώρα που ο αντίπαλός του δεν διέκοψε τις καλοκαιρινές του διακοπές, συνέβαλλε στο να ανατρέψει όλα τα προγνωστικά. Αν πάμε στα δικά μας, δε μπορώ να μη σταθώ στην πρώτη εκλογή του Γιάννη Μπουτάρη. Ένας άνθρωπος αντισυμβατικός, σχεδόν απείθαρχος σε νόρμες, κέρδισε τις εκλογές σε μια πόλη αρκετά συντηρητική, έχοντας απέναντι του έναν δύσκολο αντίπαλο που είχε μαζί του όλο το “σύστημα”, έχοντας απέναντι του ακόμα και τον Άνθιμο. Και όμως κατάφερε να περάσει το μήνυμα του, χωρίς να ακολουθήσει mainstream μεθόδους και να πείσει τους Θεσσαλονικείς να τον εμπιστευθούν λέγοντας τους τη δική του αλήθεια». Και η αλήθεια είναι κατά τη γνώμη του επικοινωνιολόγου και πολιτικού αναλυτή η πιο αποτελεσματική επικοινωνιακή πολιτική. «Η εικόνα βέβαια δεν είναι μόνο το πρόσωπο ή το τι φοράς. Είναι ο τρόπος που μιλάς, η πειστικότητα που βγάζεις, τα επιχειρήματα που χρησιμοποιείς. Και όχι μόνο. Η εικόνα σου αποτυπώνεται -και κρίνεται- πλέον καθημερινά και πολύ πιο άμεσα, από την γενικότερη παρουσία σου. Ειδικά δε τα τελευταία χρόνια και μέσω social media στα οποία εκτίθενται διαρκώς, υπάρχει μεγάλη διάδραση και τα μικρά ή μεγάλα λάθη είναι αναπόφευκτα».
Πηγή: Popaganda, “Εσύ τον Πολιτικό Αρχηγό σου (πώς) τον Θες Φωτογραφημένο;”, 23.10.2016